De laatste twee dagen van de eerste etappe van mijn wereldomzeiling vormen een onvergetelijke afsluiting van bijna 2 maanden op de Xirene.
Zondagochtend, de ochtend na de prijsuitreiking zijn we (Jasper, Wouter en David) om 4 uur opgestaan. het plan is om naar het zuiden van St Lucia te varen om Wouter af te zetten bij Vieux Fort , vlak bij het vliegveld waar hij einde dag moet vertrekken. Weer een mooie zonsopgang en we zeilen langs de twee Pitons, steile bergen waarvan we er een enkele dagen geleden hebben beklommen (beter gezegd: opgeklauterd, wat een stevige klim via de niet- toeristische route, achter de berggids aan die dit gewoon op blote voeten doet!) . Een paar dagen geleden met de taxi al even de vissershaven van Vieux Fort verkend en maak me lichtelijk zorgen over de vraag hoe we Wout veilig aan wal kunnen krijgen. Maar zoals gebruikelijk tijdens onze tocht lost dit probleem zich weer vanzelf op. Eerst komt de havenmeester in zijn onderbroek op zijn buik op zijn surfplank even polshoogte nemen en roept een vissersbootje om Wouter met zijn bagage van boord te halen. Voordat we het weten is Wouter van boord en zijn Jasper en ik alleen aan boord. We zullen onze chef de cuisine missen!

Volgende doel is Mustique, een prachtig klein eilandje waar alleen de rijken der aarde een huisje hebben en samen het eiland in eigendom hebben. Zoiets als Nectar Island van Richard Branson bij de BVI maar dan groter. Na een mooie zeiltocht komen we vlak voor zonsondergang aan in de fraaie baai. Eerst een sumdowner aan boord, daarna laten we ons oppikken door een stel fransen en landen bij Basil bar. Deze bar is wereldberoemd omdat diverse grote artiesten hier graag komen en spontaan muziek maken. Met name Mick Jagger komt hier graag. toeval wil dat we bij de bar tegen Frans en zijn gezin aanlopen, hij is verantwoordelijk voor het runnen van de ca 100 huisjes op het eiland, ieder huisje heeft ca 8 man personeel dus zij managen ca 800 man ! Vandaag hebben zij o.a. Tommy Hilfiger en inderdaad Mick Jager ontvangen.. Twee weken geleden heeft Donald Fagen (o.a. Steely Dan) hier een jamsessie gedaan.

Na een heerlijke maaltijd vroeg naar bed en 6 uur op voor de allerlaatste trip naar Grenada. Jasper doet broodjes in de oven en we hebben een kop thee in de hand. Straks gaat St. Lucia vlaggetje naar beneden en Grenada omhoog. Deze laatste dag heeft veel voor ons in petto: we varen dwars door de Grenadines, een verzameling prachtige eilandjes en reefs. Ik heb in veel gebieden gezeild maar dit is de mooiste zeiltrip tot nu toe. Als navigator kom je volledig aan je trekken, veel ongemarkeerde ondieptes met brekers en scherp koraal. Al om 9 uur komen we aan bij de Tobago Cays, een prachtig horse shoe reef.

Wat een fantastisch panorama. Nauwkeurig navigerend komen we vlak achter het beroemde rif te liggen, vlakbij de Turtle area, aan een mooie mooring. Eerste nemen we een heerlijke duik. Dan vaart een local langs de Xirene en vraagt of wij verse kreeft van de grill willen. Een half uur later eten we de lekkerste kreeft die we ooit hebben gehad! Stiekum een glaasje koele witte wijn er bij, hoewel het pas 11 uur is. We varen verder door de Grenadines langs Palm Island met daarnaast Union Island, langs Petit Martinique.. Vlak voor Petit Martinique zien we een fata morgana die echt blijkt te zijn : midden op zee een klein stukje zand met daarop 3 parasols en een paar mensen! Idioot gezicht maar echt heel cool. Nu langs Carriacou naar Grenada via Bird Island. En voortdurend zien we azuurblauwe en diepblauwe en dan weer turquoise kleuren en overal om je heen prachtige eilandjes.

Even zitten bladeren in het fraaie boek Windward Islands van Chris Doyle en ik zie dat het hotel waar we de komende 2 weken met de gezinnen van Jasper en mijzelf vlakbij meerdere prima havens heeft, daar koersen we op af. Met een vreemd gevoel omdat dit de laatste mijlen zijn van bijna 5000 mijl varen sinds het vertrek uit Port Napoleon bij Marseille naderen we de zuidpunt van Grenad. We maken nog net de sunset mee en varen niet moe maar wel voldaan de baai in van True Blue Bay vlak bij Spice Island Marina. We pakken een mooring ( hurricane proof !) , laten de dinghy te water en gaan weer aan land. De missie is volbracht. Wat een onvergetelijk avontuur.

Maar geen tijd voor weemoed: morgenvroeg landen onze gezinnen op 3 mijl afstand en gaan we nog lekker kerstvakantie vieren. Ik verheug me daar erg op, nooit eerder heb ik Chrisje en de jongens zo lang niet gezien. Voor Jasper geldt natuurlijk precies hetzelfde. Deze laatste twee dagen met Jasper waren heel bijzonder en ja, natuurlijk is het leuker om van eilandje naar eilandje te varen in plaats van een ruk van 3000 mijl op de oceaan. Maar het oceaanzeilen heeft ook zijn charmes , is onvergelijkbaar en had ik voor geen goud willen missen, sterker: ik verheug me nu al op de volgende etappes op de Stille Oceaan!

Bedankt, alle zeilvrienden die kort of langer aan boord zijn geweest (Nils, Tijmen, Wouter, Jasper A, Bart U, Bart Z, Cynthia, Marco, Bendiks, Florian en Niels, Sicco en Jasper H) , het was een feest om met jullie te varen en ik hoop jullie ergens weer te mogen begroeten voor een volgend avontuur! Ook dank aan Erik van Vuuren en Marc Schmidt voor de technische ondersteuning. En – last but not least- natuurlijk een speciaal woord van waardering voor Chrisje, Menno, Florian en Lucas die zonder mij de boel draaiende hebben gehouden en de ruimte hebben gegeven om deze reis te kunnen ondernemen!
Op eerste kerstdag vanuit de lobby van het Flamboyant hotel bij St Georges, David