“Wouter?”
“Ja?” antwoordt hij braaf en kneedt rustig door in zijn puts gevuld met sopje en onderbroeken.
“Het is niet zo zeer de vraag of we broachen, maar meer wanneer” deel ik hem mede terwijl ik met moeite de Xirene in de smalle groove probeer te houden waar de genaker om vraagt.
“En dat betekent?”
“Nou, in het meest gunstigste geval verlies ik hem en komen we dwars op de wind kom te liggen. Dan hebben we natte sokken”
“En in het ergste geval?”
“Dat er nog een flinke golf achteraan komt en dan liggen jij en je onderbroeken over boord, dus misschien wordt het tijd om een zwemvestje aan te trekken”
Inmiddels surfen we met 13 knopen de golven af en wordt de situatie echt een beetje nijpend. De genaker meet een dikke 180 m2 en kent een smalle ruimte (groove) waarbinnen je hem kan varen. Te hoog dan loop je uit het roer, te laag dan valt ie achter het grootzeil en stort ie in. Metershoge golven van achter maken het proces niet echt makkelijker (wel leuker en spannender).
Er gaan stemmen op om de genaker er af te halen. “Lijkt me een goede beslissing” denk ik terwijl ik met verzuurde armen de neus van de boot het dal van de volgende golf in stuur.
Het blijft toch lastig, we liggen nek aan nek met nummer 1 van onze groep. Willen we winnen, dan moeten we de boot harder pushen, aan de andere kant zitten we midden op een oceaan en kan je ook niet te veel risico nemen.
We spreken de manoeuvre goed door maar door een speling van het lot draait de genaker rond de voorstag. Het voordeel is dat de snelheid nu wel uit de boot is, het nadeel is dat we hem niet zo makkelijk meer naar beneden krijgen. Na de situatie in alle rust te hebben geanalyseerd lukt het ons om met wat duw en trekwerk de genaker heelhuids te strijken.
We besluiten om het volgende stuk nylon nog maar even in de punt te laten liggen en zetten de genua bij. ook dan lopen we nog 10 knopen.
Later op de dag, als de wind wat is gaan liggen hijsen we een spinaker en houden we de boot goed op snelheid. Morgen krijgen we weer onze posities door, we zijn benieuwd!
Geschreven door Tijmen